Evcil hayvanların herbirisinin ayrı bir özelliği  vardır. Çağlar boyunca, insanların dikkatini üzerine toplamış kedilerden bugün,  ipeksi beyaz kürkü, değişik gözleri, mükemmel avcılığı ve suda oynamayı  sevmesiyle en fazla ilgi görenlerden biride van kedisi’dir.

Bugünkü  modern evcil kedilerin, ilkel formlarının fosillerini 12 milyon yıl önce  görebilmekteyiz. Kediler evcilleştirme işlemini ise M.Ö. 3000 yılların da  Mısırlılar tarafından yapılmış olabileceği belirtilmektedir. Evcilleştirilen  kediler Mısırlılar tarafından kutsal sayılmış ve kediye bir tanrıça gibi  tapınılmıştır. Evcilleştirme işleminin çeşitli zaman ve yerlerde olabileceğine  ait tartışmalar varsa da kesin olarak bilinen, Asya halkının da evcilleştirme  işlemine el atmış olmasıdır. Öte yandan bazı kaynaklar kedilerin M.Ö. 1900  yıllarında yarı evcilleştiğini ileri sürmektedir.

Kedi etcil bir  hayvandır. Genelleştirme yapılırsa hayvansal proteinlerle beslenir. Keskin duyu  organlarının varlığı, karanlıkta bile çok iyi görülebilen gözleri, sivri  pençeleri, keskin dişleri, kıvrak vücudu, ayak parmaklarının üzerinde sessizce  yürümesi onu iyi bir avcı yapmıştır. Göz ve burun etrafında hassas kılların  bulunuşu da avcı özelliğini kuvvetlendirmektedir.

Kürk kılları ilkbahar  ve sonbaharda dökülen kedilerin, yüz kasları herhangi bir olay karşısında  hayvanın yüz ifadesini belirtecek bir şekil alır. Kas ve iskelet sistemini  mükemmel bir şekilde koordineli kontrol edebileceklerinden, hangi pozisyonda  yukardan aşağıya bırakılsın daima ayakları üzerine yere düşer.

Büyük  beyin (Cerebrum)in alanının genişliği, kedilerin zekasının bir göstergesidir.  Ayrıca beyinciğin (Cerebellum) gelişmiş olması da kedilerin aktivitesindeki  koordinasyon mükemmelliğini sağlar.

Evcil kediler asırlardan beri ya  kutsal bir hayvan olarak ya da fare, sıçan ve böcek gibi inasna zarar veren  canlılara karşı evlerde beslendiler. Fakat son asırlarda insanlar kedileri yakın  bir dost gibi görerek onlarla yaşamaya başladılar.

Son yıllarda gerek  dünya da gerekse Türkiye de büyük ilgi gören evcil kedilerden biri de Van  kedisidir. Ancak sevimli, cana yakın olan Van kedisine bugüne kadar yeterli ilgi  gösterilmediğinden nesli tükenmekle karşı karşıyadır. Eskiden Van yöresinde  sıkça rastlanan ve hemen her evde bulunan Van kedisinin sayısı giderek azalmakta  ve hızla melezleşmektedir.

Van yöresinde, Van halkı tarafından kediye  “Pişik” denir. Van kedisi, yöre halkı tarafından yalnız bir süs kedisi veya fare  ve böcekleri avlaması yanında, bir dost ve ailenin bir bireyi olarak kabul  edilir.

Van kedisinin eskiden yaz aylarını dağlarda, kış aylarını ise  evde geçirdikleri söylenir. Bugün ise yaz aylarını Erek Dağı’nın sırtlarında  avcılıkla geçiren ve kış aylarında evine dönen Van kedisine çok az  rastlanır.

Yöre halkı tarafından yere sürünecek kadar uzun-beyaz ipeksi  kürklü uzun vücut yapılı kaplan yürüyüşlü, tilki kuyruğuna benzeyen uzun ve  kabarık kuyruklu, değişik göz renkli (Diskromatopsi), zeki, çevik bir kedi  olarak tarif edilen Van kedisinin temizliği, cana yakınlığı, oyunu çok sevmesi  sahibine bağlı oluşu, onu nadide hale getiren başlıca özellikleridir. Ancak  1950’li yıllardan sonra Avrupalılar tarafından dünyaya tanıtılmaya çalışılmış ve  bu eşsiz güzellikteki özellikleri tam olarak tanıtılmamıştır.

Van  kedisini çekici kılan özelliklerden biride, onun gözlerinin rengidir. Göz  renklerine göre Van kedileri üç gruba ayrılabilir.

a-Her iki gözü  mavi,

 

b-Her iki gözü kehribar (Sarı renk ve tonları)

 

c-Tek-göz  (Diskromatopsi bir gözü mavi diğer gözü kehribar renkte olanlar) diye  gruplandırılır.